Ensonnacionesmarianas es un blog abierto a la reflexión propia y ajena sobre cualquier tema sobre el que deseemos pensar. El ensueño tiene que ver con la idea antigua del sueño como camino al conocimiento (por ejemplo, El primero sueño de Sor Juana).

F(h) Consultora en PYMES y ONGs

lunes, 23 de noviembre de 2015

Supongo que el amor es eso, esta tristeza profunda que siento.

No fui de los pocos que votaron a Néstor ni de los muchos que luego lo legitimaron.

No fui de los que apoyaron votándola a Cristina.

Soy de los que, luego de mucho ver, se enamoraron por miles de cosas, no creo que haga falta enumerarlas. Y la voté la segunda vez.

Soy de los que lloraron con la muerte de Néstor porque sentía que me quedaba un poco huérfana y, desde ese día, el calco del Censo está en mi puerta porque había gente que convocaba a no ser censado. Sí, un acto de resistencia pelotudo, pero todo el que baje en mi piso ve el calco del censo.

Solo me queda decir miles de gracias y que supongo que esta tristeza es amor, el más profundo agradecimiento a quienes me enseñaron a sentir el peronismo como algo propio.

Espero, como le dije esta mañana a mi perro (de ocho años), que él consiga hacerme el aguante hasta que vuelva Cristina.

miércoles, 4 de noviembre de 2015

Miauzaleak

Kaixo, zer moduz? Nire izena Ana da, txakurra jaio nintzen, eta, beraz, txakurra naiz. Hala ere, nire lagunak katuak dira. Arraroa da? Ez. Niretzat, normala da, txikia nintzenean, katu zahar batek, Albak, zaintzen ninduen eta, gauero, ipuinak kontatzen zizkidan lo eragiteko, miauz. Zer da miaua? Miaua katuen hizkuntza da, horregatik, nik ez nituen ulertzen bere ipuinak, baina asko gustatzen zitzaizkidan eta gauero eskatzen nion berriro kontatzeko. Nik zaunkaz eskatu nion, badakizue ni txakurra naizela. Nola ulertzen zuen Albak? Alba denbora garai hartan txakurren artean bizi izan zelako.

Hazi egin nintzen eta Alba hil egin zen. Nire txakurraren bizitza normala jarraitu nuen, baina, gau batean, Albarekin amets egin nuen eta, esnatutakoan, beste katuak bilatu nituen. Zertarako? Maiua ikasteko, hau nire lotura Albarekin zelako.

Hasieran, katuen mundua ezberdina izan zen niretzat. Baina asko ikasi nuen beraiekin. Gizon-emakumeak gure gobernatzaileak dira. Hau txarra da katuentzat. Zergatik? Haiek, gizon-emakumeek, beti esaten dutelako gu beraien lagunik onenak garela. Hala ere gehienei ez zaizkie katuak gustatzen, independenteak direlako eta ez dutelako gizon-emakumeen laguntza behar izaten. Beltzaranak direnek zorterik txarrena dute, independenteenak baitira, eta bere independentzia ez zaie gustatzen gizon-emakumeei. Normalean, gizon-emakumeak segika ibiltzen dira eta batzuek sorginkeriak egiten dituzte haiekin. Gizon-emakumeek beti nahi gaituzte beraien etxeetan, etxekotuta, garbi, eta abar. Txakurroi etxean egotea gustatzen zaigu. Nahiz eta guk kalea eta mundua maite dugun, etxe bero bat nahiago dugu beti. Guk ez dugu katuen kemena.

Behin entzun nuen katuek beraien gobernamendua nahi dutela. Beraien artean era askotako ideiak daude: beltzaranak borrokalarienak dira, beti bere atzaparbideei1 buruz hitz egiten dute. Ez dute etxeetan egon nahi, mendian baizik. Mendiari buruz hitz egiten dute beti. Orain, mundu osoan, katu denak jarduera asko egiten dituzte. Bere leloa “Gure atzapar dago” da.

Katuek badakite haiek menderatuta daudela, baina ez dute nahi. Buruan mundu bat dute, ezberdina, polita, eta askatasuna da. Gauero teilatuetan ibiltzea asko gustatzen zaie, eta kantari daude beti. Katu batek abesti polit bat asmatu zuen, honelakoa da: “Lau teilatu gainian / ilargia erdian eta zu / goruntz begira, / zure arratoia hanketan / urruma batekin... urruma!”. 
 
Mundu honetan lagun asko ezagutu nituen. Guztiak ez dira hemengoak, mundu osoan daude. Baina gauza bat lortu zuten elkarrekin: miaua. Mundu osoan denok miauz hitz egiten dugu. Hitz egiten dugu? Bai, batzuetan, nik katu banintz bezala hitz egiten dut. Baina txakurra naiz eta harro nago honekin. Nire gaira itzulita, lagun asko ditut katuen munduan: Frida, Buda eta Camila. Nire lagunak katu politak dira, dotoreak, jatorrak, denak beltzaranak. Frida, adibidez, denbora luzean txakurren munduan egon zen eta txakurrak maite ditu. Fridari asko gustatzen zaio dantzatzea, txakurren dantza ezagutzen du. Buda katu jatorra da, amesgilea, katu oso espirituala. Zaunka egiten dudanean, Budari beldurra ematen diot. Eta Camila nire lagun zaharrena da miauaren munduan. Bere gustukoen janaria txingoloa2 da, baina askotan ez da txingolo bat mugitzen Panpan. Hau, Camila, nire miau irakaslea da eta nire maiua zuzentzen du beti, Camilak miauaren gramatika asko maite duelako. Ni beraien artean handia eta baldarra naiz, baina haiek asko maite naute. Inoiz ez didate katuaren odolik dudan galdetu.
Horregatik, katuak maite ditudanez, beti abesti famatu bat abestea gustatzen zait. Abestia hau da: “Atzaparrak ebaki banizkio / etxean izango zen / ez zuen alde egingo. / Bainan, honela ez zen gehiago katua izango / eta nik... / katua nuen maite”. Mesedez, abestu ezazue nirekin... Atzaparrak ebaki banizkio...

1Atzaparbidea eskubidea da miauaz.
2Txingoloa Panpako txoria da.